این سماور جوش است
قوری قلبت را زودتر بیاور
لبخند بزن
در آن مهربانی دم کن
بعد بگذار که آرام آرام
چای تو، دم بکشد
شعله اش را کم کن
خنده هایت قند است
چای هم آمادست
چای با طعم خدا
بوی آن پیچیده
از دلت تا همه جا
پاشو مهمان عزیز
توی فنجان دلم
چایی داغ بریز